چه عواملی باعث شکست کسب و کار هایی که گروه های جهادی در مناطق روستایی راه اندازی می کنند،می شود؟
۱. عدم دسترسی به بازار فروش تنها دلیل به فروش نرفتن محصول نیست! بلکه عواملی همچون متناسب نبودن کیفیت محصول با بازار فروش، زمانبندی نامناسب برای عرضه محصول، عدم توجه به نیاز بازار و... نیز در فروش نرفتن محصول نقش دارند که با بررسی دقیق، باید شناسایی و رفع شوند.
۲. اکتفا به آموزش های فنی و تخصصی برای راه اندازی کسب و کار کافی نیست! بلکه آموزش های حسابداری و مالی نیز تاثیر زیادی در بازاریابی، فروش محصول و سودآوری دارند.
۳. تمامی اهالی روستا لزوما توانایی شروع و توسعه کسب و کار را ندارند! به همین جهت باید با مشارکت مردم، ابتدا مسئله ها را یافت و با برگزاری دوره های کارآفرینی، جوانان مستعد را شاسایی نمود تا بعد از برگزاری دوره های خاص برای این گروه، خود اقدام به راه اندازی کسب و کار نمایند. تبصره: آموزش های لازم دیگر باید به مرور و خواست خود مردم در اختیار آنها قرار گیرد تا حس نکنند که فقط وظیفه گروه های جهادیست که به آنها خدمات دهند.
۴. این عقیده که چون اهالی روستا درآمد پایینی دارند پس باید به آنها وام های اشتغال زایی تزریق کرد، باوری اشتباه است! زیرا مردم درآمد هرچند خود را به جای پس انداز صرف کالاهای وسوسه ای می کنند(بخشی از این مسئله ناشی ازبین رفتن دغدغه رشد در اثر شکست هایی است که افراد در راه اندازی کسب و کار، تجربه کرده اند) لذا بهتر است گروه های جهادی، کسب و کارها را در نمونه کوچک و با هزینه کم راه اندازی نمایند و اهالی بعد از موفقیت در مرحله اول، به صورت پلکانی اقدام به توسعه کسب و کار خود نمایند. تبصره: نمونه های بزرگ و پرهزینه، اهالی را مجبور به گرفتن قرض یا وام می نماید که در صورت عدم موفقیت، آنها را تبدیل به بیکار بدهکار خواهد